Στη δεκαετία του 1950, η πίεση για αποαποικιοποίηση εντάθηκε. Ο Lawrence Durrell έζησε στο νησί κατά τη διάρκεια αυτών των ταραχώδων ετών, εργαζόμενος για τη βρετανική κυβέρνηση και γράφοντας το βιβλίο του «Πικρά Λεμόνια».
Για χρόνια, το βιβλίο θεωρήθηκε ως η πιο αντιπροσωπευτική περιγραφή του νησιού, η οποία όχι μόνο γνώριζε στους τουρίστες τις ομορφιές της Κύπρου, αλλά και παρείχε το απαραίτητο ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο. Καθώς διαβάστηκε από όλους τους Βρετανούς κατοίκους και επισκέπτες, ενώ μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, το “Πικρά Λεμόνια” άρχισε να θεωρείται κάτι σαν «εγχειρίδιο».
Εκδόθηκε σε μια εποχή που η Βρετανία είχε ήδη αρχίσει να χάνει την επιρροή της στην Κύπρο και σήμερα αποτελεί μια μελέτη περίπτωσης της μετα-αποικιακής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Η λογοτεχνία και η τέχνη κλήθηκαν να συμβάλουν στη διευκόλυνση και την εξυπηρέτηση των βρετανικών πολιτικών στόχων. Το βιβλίο αυτό αποσιωπά διακριτικά και προσεκτικά τις ελληνικές πτυχές της Κύπρου, παρουσιάζοντάς την ως μια πολυπολιτισμική χώρα με έντονα ανατολίτικα και γοτθικά χαρακτηριστικά.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Durrell αντιμετωπίζει την ιστορία που είναι ενσωματωμένη στον τόπο αντικατοπτρίζει τη σύγκρουση μεταξύ αποικιοκρατών και αποικιοκρατούμενων. Ωστόσο, με τη ρομαντική περιγραφική του προσέγγιση, το έργο παραμένει ένας ύμνος στο τοπίο, διαποτίζοντας τις σελίδες του με την αγάπη του συγγραφέα για την Κύπρο.
Σε συνέντευξή του στο Aegean Review (1987), λίγο πριν από το θάνατό του, ο Durrell, διχασμένος μεταξύ της αγάπης του για τους Έλληνες και της πίστης του στη βρετανική κυβέρνηση, παραδέχτηκε τελικά ότι «η αηδιαστική κατάσταση στην Κύπρο ήταν εξ ολοκλήρου δικό μας έργο», αποδεχόμενος επίσης τον ρόλο του στη «διπρόσωπη πολιτική μας».
© Costas and Rita Severis Foundation
Η σειρά 'Did you Know' πραγματοποιείται με τη στήριξη του The Hellenic Initiative, Καναδάς.
